چرخه ریاست جمهوری چهار ساله ایالات متحده و بازار سهام

در این مقاله مقاله 2004 با عنوان "انتخابات ریاست جمهوری و چرخه های بورس سهام" ، نوشته شده توسط مارشال نیکلز مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله مشخص شد که تمام کاهش عمده بازار سهام در سالهای اول یا دوم چرخه ریاست جمهوری چهار ساله ایالات متحده رخ داده است. هیچ کاهش عمده ای در سالهای سوم یا چهارم رخ نداد. به طور خاص ، از سال 1950 تا 2004 (با استفاده از شاخص 500 استاندارد و فقیر) ، مطلوب ترین دوره (MFP) برای سرمایه گذاری از اول اکتبر سال دوم یک دوره ریاست جمهوری تا 31 دسامبر سال چهارم بود. دوره باقیمانده - از اول ژانویه سال اول دوره ریاست جمهوری تا 30 سپتامبر سال دوم - کمترین دوره مطلوب (LFP) برای سرمایه گذاران بورس بود. به نظر می رسد که سیاستمداران مایل به اعمال سیاست هایی بودند که درست قبل از انتخابات ریاست جمهوری برای پمپاژ اقتصاد طراحی شده بودند ، که به نوبه خود تأثیر مثبتی بر قیمت سهام داشت. [1]

از سال 2004 ، محیط بورس به روش هایی تغییر کرده است که درک رابطه بین سیاست و رفتار بازار سهام را مهمتر می کند. بر خلاف مقاله 2004 که به تفصیل موارد فوق را پرداخته است ، این مقاله سعی در انجام این کار خواهد داشت. مستقیم تر ، ما روی دو موضوع گسترده تمرکز خواهیم کرد. اول ، ما شواهدی از رابطه بین اقتصاد ، سیاست و چرخه ریاست جمهوری چهار ساله ارائه می دهیم. و دوم ، ما شامل تجزیه و تحلیل عملکرد بازار سهام در دوره 2008 هستیم. علاوه بر این ، ما یک اندازه گیری ریسک را برای بورس سهام معرفی می کنیم و استدلال می کنیم که سقوط بازار سهام در سال 2008 باید یک ناهنجاری محسوب شود. سرانجام ، نتیجه می گیریم که چرخه چهار ساله بازار سهام ریاست جمهوری احتمالاً هنوز هم در معرض خطر است.

این مقاله برای حمایت یا رد فرضیه کارآمد بازار تلاش نمی کند ، که بیان می کند "ضرب و شتم بازار" امکان پذیر نیست. حامیان دانشگاهی این فرضیه معتقدند که سهام همیشه با ارزش بازار عادلانه تجارت می کند. بنابراین ، بعید است از بازار عمومی بهتر عمل کند مگر اینکه کسی خطر بیشتری را به عهده بگیرد. در عوض ، این مقاله شواهدی را ارائه می دهد که ممکن است ریسک کاهش یابد و بازده ممکن است افزایش یابد وقتی یک سرمایه گذار در نظر بگیرد که چگونه سیاست اقتصادی بر قیمت بورس در چرخه انتخابات ریاست جمهوری تأثیر می گذارد.

رابطه بین سیاست و اقتصاد

بیستمین اصلاحیه قانون اساسی ایالات متحده مستلزم انتخابات ریاست جمهوری هر چهار سال است که به نظر می رسد همه سالهایی که توسط چهار قابل تقسیم است (به عنوان مثال 2004 ، 2008 و 2012). رئیس جمهور در ژانویه بعد از انتخابات ، مقام را به عهده می گیرد. هنگامی که روسای جمهور مقام خود را به عهده گرفتند ، آنها می دانند که برای انتخاب مجدد ، باید چهار سال بعد اقتصاد را تا حد امکان سالم بسازند. این قوام در روند سیاسی ایالات متحده است که سیاست های مالی را نیز در حال حرکت می کند که اغلب قابل پیش بینی هستند و اغلب تأثیر مستقیمی بر بازار سهام دارند. در رشته اقتصاد ، سیاست مالی به عنوان افزایش یا کاهش مالیات یا هزینه های دولت تعریف می شود. مسیری که سیاست مالی در آن انجام می شود ، اغلب می تواند به طور مستقیم با وضعیت اقتصاد در زمان انتخاب رئیس جمهور جدید مرتبط باشد.

تعجب آور نیست که ببینیم روسای جمهور فعلی با پیشنهاد کاهش مالیات و یا افزایش هزینه های برنامه های خاص دولت با نزدیک شدن به انتخابات ، به رأی می روند. علاوه بر این ، یک حزب سیاسی فعلی نیز ممکن است سعی کند با افزایش عرضه پول و کاهش نرخ بهره ، فدرال رزرو را برای تکمیل تلاش های دولت از طریق سیاست های پولی ترغیب کند. چنین سیاست های مالی و پولی ممکن است در اواخر سال دوم دوره چهار ساله ریاست جمهوری معرفی شود. اگر نتایج مطلوب باشد و اقتصاد به طور مثبت پاسخ دهد ، سود شرکت ها معمولاً افزایش می یابد و با آنها قیمت سهام - فقط به موقع برای انتخابات ریاست جمهوری بعدی.

این سیاست ها همچنین می تواند منجر به تورم شود که می تواند برای سرمایه گذاران ناامید کننده باشد. اگر این اتفاق بیفتد ، یک رئیس جمهور تازه منتخب می تواند تحت فشار قرار گیرد تا سیاست های محرک مالی و پولی سلف خود را معکوس کند ، سعی در کنترل تورم را تحت کنترل داشته باشد ، و سپس امیدوار باشد که از طریق میان مدت در آماده سازی برای انتخابات بعدی به سیاست های محرک برگردد. واد

در ظاهر، مفهوم تورم ساده به نظر می رسد. یعنی تورم به معنای افزایش قیمت هاست. با این حال، سوالات واقعی یک سرمایه گذار باید بپرسد این است که چه چیزی باعث آن شده است، چرا در نهایت می تواند برای بازار سهام منفی باشد و برای کاهش آن چه کاری می توان انجام داد. اولاً، اگر تورم نتیجه محرک‌های مالی و/یا پولی بیش از حد - معروف به تورم کشش تقاضا- باشد، صرفاً معکوس کردن سیاست‌های محرک می‌تواند به کاهش تورم کمک کند. با این حال، اگر افزایش قیمت‌ها ناشی از عوامل خارجی مانند افزایش سریع قیمت‌های جهانی نفت (که به عنوان تورم فشاری هزینه شناخته می‌شود) باشد، کنترل آن بسیار سخت‌تر است. از اواسط دهه 1980، اقتصاد ایالات متحده شاهد تورم ناشی از هزینه زیاد نبوده است.

هنگامی که فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش یا کاهش می دهد، اغلب برای مبارزه با تورم، قرار دادن دلار آمریکا برای تجارت بین المللی مطلوب یا مقابله با یک اقتصاد ضعیف است. پیامدهای افزایش نرخ بهره افزایش هزینه ها برای مشاغل و مصرف کنندگان است که به نوبه خود می تواند هزینه های کل و سود شرکت ها را کاهش دهد و در نهایت قیمت سهام را کاهش دهد.

توالی بالا از رویدادها منطقی به نظر می رسد و ممکن است توسط بسیاری از سرمایه گذاران بدیهی تلقی شود، اما چیزی که آنها ممکن است درک نکنند این است که توالی همیشه در مرحله قفل کار نمی کند. به عبارت دیگر، تأثیرات افزایش نرخ بهره اغلب در اثربخشی آن تأخیر دارد و ممکن است تأثیر منفی فوری بر اقتصاد نداشته باشد. این رابطه تاخیری بین افزایش نرخ بهره، کاهش سود شرکت ها و در نهایت کاهش قیمت سهام می تواند سرمایه گذاران ناآگاه را سردرگم کند. این به این دلیل است که سود شرکت ها می تواند برای یک دوره سریعتر از اثرات منفی افزایش نرخ ها به افزایش خود ادامه دهد. به عبارت ساده تر، در طول زمان افزایش نرخ بهره می تواند فشار نزولی بر قیمت سهام وارد کند. با این حال، در مراحل اولیه ممکن است کاملاً مشخص نباشد که چه اتفاقی برای همه می‌افتد، به جز پیشرفته‌ترین سرمایه‌گذاران، که می‌توانند قیمت سهام را در هماهنگی با پیش‌بینی کاهش سود شرکت‌ها پیشنهاد دهند.

عکس این قضیه نیز صادق است: هر تلاشی برای مهار رکود با نرخ های بهره پایین تر می تواند بسته به وضعیت اقتصاد و میزان کاهش نرخ بهره، اثر تاخیری داشته باشد. اثرات تاخیر بر اقتصاد می تواند تا 6 تا 18 ماه بعد باشد، اگرچه اغلب برای بازار سهام زودتر رخ می دهد.[2]

ریسک و چرخه ریاست جمهوری

اگر در واقع سیاست گذاران با نزدیک شدن به انتخابات ، در ایجاد تأثیرات مثبت بر اقتصاد موفق باشند ، باید منطقی باشد که انتظار نوسانات کمتری در بورس داشته باشید. این امر باعث شد تا سطح نسبی تغییر نوسانات (یعنی خطر) بین نیمه های اول و دوم چرخه های ریاست جمهوری را اندازه گیری کنیم. علاوه بر این ، ریسک بیشتر می شود هر چه سرمایه گذار به بازار سهام متعهد باشد. بنابراین ممکن است در صورت سرمایه گذاری فقط در نیمه دوم چرخه ریاست جمهوری چهار ساله ایالات متحده یا حدود 50 درصد از زمان ، کاهش ریسک نیز انجام شود.

برای تأیید ادعای خود ، ما از دهه 1950 ریسک را در چرخه های ریاست جمهوری اندازه گیری کردیم. به منظور این مطالعه ، ریسک به عنوان قرار گرفتن در معرض بازار در زمان و نوسانات تعریف می شود. شاخص زخم (UI) ، که توسط پیتر مارتین و بایرون مک کان ساخته شده است ، چنین خطری را اندازه گیری می کند. [3]UI عمق و مدت زمان ترسیم (DD) را از قله های اخیر بورس اندازه گیری می کند. [4]یک پایین کشیده کاهش اوج به ترو را در یک دوره خاص برای بورس اندازه گیری می کند و معمولاً به عنوان درصدی بین اوج و فرورفتگی نقل می شود. [5]هرچه مقدار UI پایین تر باشد ، خطر پایین تر است.

شکل 1 میانگین شاخص زخم را برای سالهای اول و دوم چرخه ریاست جمهوری با سال سوم و چهارم از سال 1950 مقایسه می کند. شاخص زخم در بیشتر دوره های ریاست جمهوری در سالهای اول و دوم بالاتر بود ، فقط با چند استثناء قابل توجه(1985 تا 1988 و قابل توجه ترین 2005 تا 2008). با این حال ، به طور کلی ، ریسک سرمایه گذاری در دو سال اول چرخه ریاست جمهوری بیشتر بود ، مطابق با کمبود بازار سهام در آن دوره.

شکل 1. میانگین شاخص زخم تاریخی در دوره های ریاست جمهوری

_{توجه: این رقم میانگین شاخص زخم را برای دو سال اول هر دوره ریاست جمهوری نشان می دهد ، در مقایسه با میانگین برای سالهای سوم و چهارم.}

دوره های مطلوب و نامطلوب

با توجه به موارد فوق ، باید عملکرد بالاتری را برای بورس به صورت دوره های مطلوب و نامطلوب در چرخه بازار سهام مشاهده کنید. برای تجزیه و تحلیل عملکرد تاریخی رفتار قیمت سهام ، ما تصمیم گرفتیم به جای شاخص 500 استاندارد و پور (با نماد تیکر SPX) از میانگین صنعتی داو جونز (DJIA) استفاده کنیم. دلایل خاص برای انتخاب DJIA به شرح زیر است: اول ، آن را به عنوان یک اقدام پیشرو در بازار عمومی شناخته می شود ، به خوبی منتشر و نقل شده است و در بین تمام اقدامات عمومی بورس ، طولانی ترین بوده است. دوم ، به نظر می رسد DJIA نسبت به سایر شاخص های بازار سهام محبوب مانند SPX خطرناک تر است. در دوره 1950 تا 2011 ، UI برای DJIA 13. 5 بود در حالی که برای SPX 15. 2 بود. سوم ، از زمان استفاده از S& P 500 در مقاله 2004 ، نویسندگان می خواستند از اقدامات دیگری برای اعتبارسنجی تحقیقات قبلی استفاده کنند.

ما معتقدیم که سطح نقدینگی در حال گسترش (یعنی پول) در اقتصاد ، همراه با روند نزولی نرخ بهره ، محرک اصلی عملکرد بورس در چرخه ریاست جمهوری چهار ساله است. با این حال ، به نظر می رسد که این رابطه همانطور که قبلاً مورد بحث قرار گرفت ، عقب مانده است. شکل 2 رشد سالانه DJIA و نرخ بهره تاخیر را از دهه 1950 نشان می دهد. با تأخیر در نرخ بهره یک سال ، همبستگی با رفتار قیمت سهام آشکارتر می شود.

نمودار نشان می دهد که در طول چرخه ریاست جمهوری ، نرخ بهره قبل از انتخابات بعدی کاهش می یابد. ما این کار را با انجام تجزیه و تحلیل سری زمانی تأیید کردیم که نشان می دهد ، به طور متوسط نرخ بهره در سال سوم و چهارم دوره ریاست جمهوری 0. 55 درصد پایین تر از سالهای اول و دوم است.(به پیوست 1 مراجعه کنید). شکل 2 همچنین نشان می دهد که بیشتر شکاف در چرخه کاهش نرخ بهره به زودی پس از انتخابات اتفاق می افتد. این با این تصور سازگار است که درست پس از انتخابات می تواند فشار برای افزایش نرخ بهره برای مهار هرگونه تورم احتمالی وجود داشته باشد. چند استثناء (1977 تا 1980 و 1993 تا 1997) وجود داشت ، اما روند آن وجود دارد. به طور خلاصه ، ما شواهد اصلی در مورد رابطه بین تغییر نرخ بهره و عملکرد چرخه چهار ساله ارائه می دهیم.

شکل 2. متوسط رشد و نرخ بهره صنعتی داو جونز در دوره های ریاست جمهوری

توجه: نرخ بهره با یک تاخیر یک ساله برای نشان دادن تأثیر عقب مانده از نرخ معین در بازار به تصویر کشیده شده است.

شکل 2 همچنین چرخه رشد DJIA را از سال 1950 نشان می دهد. توجه داشته باشید که در اکثر دوره های ریاست جمهوری، دره های عملکرد DJIA در سال های اول و دوم دوره انتخابات رخ می دهد. چند استثنای مهم وجود داشت که در آنها عملکرد در دو سال اول بالاتر از دو سال گذشته بود (به عنوان مثال، 1985 تا 1988، 1997 تا 2000، و 2005 تا 2008). با این وجود، حقایق فوق ادعای مقاله اول در این زمینه را ثابت می کند.[6]به طور مشخص تر، بازار سهام معمولاً در سال های اول و دوم دوره ریاست جمهوری نسبت به سال های سوم و چهارم عملکرد ضعیفی دارد. برای راستی‌آزمایی بیشتر یافته‌های خود، ما یک تحلیل اقتصادسنجی سری زمانی انجام دادیم که تأیید می‌کند که رشد DJIA در سال‌های سوم و چهارم دوره ریاست‌جمهوری به طور متوسط 7. 2 درصد بیشتر از دو سال اول است.(به پیوست 2 مراجعه کنید.)

به طور خلاصه، به نظر می رسد که تمام شواهد قبلی با ادعاهای ما سازگار است: سیاست های تحریک اقتصاد با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری به شدت به عملکرد چرخه چهار ساله کمک می کند. علاوه بر این، در حال حاضر داده های کافی وجود دارد که مطلوب ترین دوره ها (MFPs) را می توان با استفاده از دو شاخص بازار سهام، SPX و DJIA تایید کرد. این تجزیه و تحلیل همچنین با نشان دادن نحوه انعکاس شاخص زخم (یعنی خطر) در چرخه ها تأیید شد. در نهایت، شکل 2 نشان می دهد که چگونه چرخه چهار ساله ریاست جمهوری تحت تأثیر فشار نزولی بر نرخ بهره قرار می گیرد.

ناهنجاری 2008

بر اساس تحلیل های قبلی، سرمایه گذاری در DJIA در ابتدای دوره مطلوب و دوری از بازار در دوره نامطلوب منطقی است. این استراتژی منتخب از سال 1950 تا 2004 بود. با این حال، رویدادهای منفی اقتصادی پیرامون آخرین انتخابات ریاست جمهوری سال 2008 به طور موقت این روند طولانی مدت را شکست.

دوره از اواخر سال 2007 تا اوایل سال 2009 بدترین بحران اقتصادی بود که ایالات متحده از زمان افسردگی دهه 1930 دیده بود. مانند رکود بزرگ ، محیط اقتصادی سال 2008 حمله به ساختار مالی آمریکا بود. به نظر می رسد حداقل دو موضوع اصلی وجود دارد که جدیدترین تحولات اقتصادی و بورس را به خود جلب کرده است. اول ، بورس سهام به نقدینگی (یعنی پول) نیاز دارد که به طور پیوسته از طریق اقتصاد جریان می یابد تا سودآور باشد. این اتفاق در سال 2008 رخ نداد که چندین بانک بزرگ ایالات متحده مجبور شدند مبلغ زیادی از وام های وام مسکن پیش فرض را بنویسند. این به طور موقت نقدینگی را خشک کرده و نیاز به اقدام فوری فدرال رزرو داشت. دوم ، فروپاشی نزدیک بازارهای سرمایه ایالات متحده ، مسری را در سراسر جهان گسترش می دهد. این به نوبه خود به طور چشمگیری فعالیت اقتصادی را در سطح جهان کند کرد ، که در نهایت فشار نزولی قابل توجهی را بر درآمد شرکت های ایالات متحده و خارجی شرکت ها و بازارهای سهام و اوراق قرضه وارد کرد.

از آنجا که شدت بحران سال 2008 در دوره 1950 تا 2004 دیده نشده بود ، باید یک ناهنجاری اقتصادی و بورس در نظر گرفته شود. بنابراین ، ما اعتقاد نداریم که سال 2008 نماینده وقفه طولانی مدت در رفتار گذشته چرخه ریاست جمهوری چهار ساله است. با این حال ، ما اعتقاد داریم که در محیطی با بازارهای مالی در سطح جهانی که در آن اطلاعات به صورت الکترونیکی با سرعت بسیار سریعتر جریان می یابد ، پدیده هایی که می توانند به طور موقت چرخه تاریخی سازگار را که 54 سال وجود داشته است ، بشکند ، افزایش یافته است.

قرار دادن مطلوب ترین دوره برای آزمون

از آنجا که دوره 2005 تا 2008 یک استثنا است ، با توجه به دوره مطلوب چرخه ریاست جمهوری چهار ساله به عنوان یک استراتژی سرمایه گذاری هنوز هم باید معقول باشد. شکل 3 ارزش فعلی سرمایه گذاری اولیه 1953 1000 دلار را بر اساس سه استراتژی سرمایه گذاری نشان می دهد. سرمایه گذاری در DJIA در طول MFPS و نرخ کاغذ تجاری در طی LFP ها 20،468 درصد بازده داشت. سرمایه گذاری در DJIA در طول LFP ها و نرخ کاغذ تجاری در طی MFP ها بازده 519. 8 درصد را به همراه داشت. سرمایه گذاری در DJIA به عنوان یک استراتژی خرید و نگهدارنده بلند مدت ، بازده 4،408. 6 درصد را به همراه داشت. توجه کنید که دوره 2005 تا 2008 بر همه استراتژی های سرمایه گذاری تأثیر منفی گذاشت. با این حال ، برای سرمایه گذار MFP ، ضرر و زیان حاصل از آن دوره تقریباً با سود حاصل از پایین بازار سهام 2009 جبران شد.

شکل 3: بازده بر اساس سه استراتژی سرمایه گذاری

یادداشت . بازده گزارش شده شامل سود سهام است. استراتژی های سرمایه گذاری عبارتند از: 1. مطلوب ترین سرمایه گذار دوره: سرمایه گذاری در DJIA در طول MFPS و نرخ کاغذ تجاری در طول LFP. 2. حداقل سرمایه گذار دوره مطلوب: سرمایه گذاری در DJIA در طول LFPS و نرخ کاغذ تجاری در طول MFPS. 3. سرمایه گذار DJIA بلند مدت: در سال 1953 1000 دلار در DJIA سرمایه گذاری کرده و تا به امروز فروخته نشده است.

نتیجه

شواهد ارائه شده در این مقاله نشان می دهد تمایل به افزایش DJIA در نیمه دوم چرخه ریاست جمهوری چهار ساله. ما بحث کرده ایم که چرا ما معتقدیم که این الگوی از سال 1950 تکراری بوده است. وام گرفتن از مطالعه 2004 ، ما مطلوب ترین دوره را در چرخه چهار ساله اتخاذ کردیم. از اول اکتبر سال دوم دوره ریاست جمهوری تا 31 دسامبر سال چهارم ، دوره مطلوب یا (MFP) آغاز می شود. این دوره بسیار بهتر از دوره نامطلوب ، از اول ژانویه در سال اول دوره ریاست جمهوری تا 30 سپتامبر سال دوم عمل کرد.

با این حال ، چرخه ها از هر نوع کاملاً کاملاً تراز نشده اند. این امر زمانی آشکار شد که ما سعی کردیم در چرخه چهار ساله با تغییر نرخ بهره و نوسانات بازار مطابقت داشته باشیم. گاهی اوقات این نوع رفتار بازار انتظار می رود و معمولاً قابل توضیح است. مثال اخیر مشکل اقتصادی در اروپا است. نکته این است که وقایع کلان اقتصادی مثبت و منفی وجود دارد که می تواند به طور موقت یک چرخه MFP طولانی مدت را بشکند. حتی با وجود سابقه سود مثبت در MFP ها از سال 1950 تا 2004 ، فروپاشی بازار سال 2008 ، که توسط رویدادهای اقتصادی داخلی و جهانی رخ داده است ، برای غلبه بر بازار بسیار قدرتمند بود. اگرچه موارد فوق به وضوح یک ناهنجاری بود ، اما ما اعتقاد نداریم که این تنها استثناء در آینده خواهد بود. جهانی سازی و اینترنت فقط دو دلیل نوسانات و عدم اطمینان در سالهای آینده است. با این حال ، حتی با وقفه موقت در دوره 2008 ، به این معنی نیست که چرخه مطلوب از سر گرفته نمی شود. در واقع ما معتقدیم که قبلاً دارد. هنگامی که ما مطلوب را با دوره نامطلوب برای چارچوب زمانی پس از 2008 مقایسه کردیم ، DJIA دوباره در دوره مطلوب بهتر عمل کرده است. در پایان ، ما احساس می کنیم که با ظهور ادغام بازارهای بین المللی و فناوری مدرن ، هرچه سرمایه گذار متوسط بیشتر از ارتباط بین سیاست ، اقتصاد و بازار سهام آگاه باشد ، مجهز تر خواهد بود.

پیوست 1

ما تجزیه و تحلیل سری زمانی Prais-Winsten از یک مجموعه داده سالانه را انجام دادیم تا همبستگی را به حساب آورد:

علاقه = β 1 * presyear + β 2 * تورم + ε ، که در آن بهره متوسط نرخ صندوق های فدرال در سال است. Presyeardummy یک متغیر ساختگی با ارزش 1 برای سالهای سوم و چهارم هر دوره ریاست جمهوری است و در غیر این صورت 0. و تورم نرخ تورم سالانه است.

نتایج عبارتند از:

ضمیمه 2

ما تجزیه و تحلیل سری زمانی Prais-Winsten از یک مجموعه داده سالانه را انجام دادیم تا همبستگی را به حساب آورد:

ln (djia) = β 1 * presyear + β 2 * gdp + ε ، جایی که djia میانگین صنعتی داو جونز است. Presyear یک متغیر ساختگی با ارزش 1 برای سالهای سوم و چهارم هر دوره ریاست جمهوری است و در غیر این صورت 0. و تولید ناخالص داخلی تولید ناخالص داخلی واقعی سرانه در سال است.

نتایج عبارتند از:

[1] نیکلز ، مارشال."انتخابات ریاست جمهوری و چرخه بازار سهام: آیا می توانید از رابطه سود ببرید؟"بررسی تجارت Graziadio ، 7 شماره. 3 (2004). برگرفته از 7 (3) https://gbr. pepperdine. edu/2010/08/presidential-eactions-and-stock-market-cycles.

[2] مک کانل ، کمپبل ، استنلی برو و شان فلین. اقتصاد ، چاپ 18. نیویورک: McGraw-Hill Irwin ، (2009) ، صص 671-679. همچنین به: Thorbecke ، W. "در بازده بازار سهام و سیاست های پولی" مراجعه کنید. مجله مالی ، 52 ، (1997) 635 - 654. doi: 10. 1111 ٪ 2FJ. 1540-6261. 1997. TB04816. X.

[3] مارتین ، P. G. و مک کین ، B. B. "فرهنگ لغت مالی" ، (2009). برگرفته از 17 اوت 2012 از www. investors. com/financialdictionary/term/ulcer_index_ui. asp.

[4] ناشناس."مالی مالی" ، (2012). برگرفته از 15 اوت 2012 ، از www. investors. com/financialdictionary/term/drawdown. asp.

مارشال نیکلز ، EDD ، در توسعه دانشکده تجارت و مدیریت Pepperdine نقش مهمی داشته است. وی همچنین مشاور چندین شرکت مانند فولکس واگن از آمریکای شمالی ، شرکت 3M و شرکت Loctite بوده است. علاوه بر این ، وی به عنوان عضو هیئت مدیره در شرکت مشاوره اقتصاد چین در جمهوری خلق چین ، گروه سرمایه گذاری فناوری چین چین ، معاون رئیس جمهور و عضو هیئت مدیره انجمن علوم و فناوری آمریکا برای تبادل علوم و فناوری و مشاوره خدمت کرده است. عضو هیئت مدیره ایروین داوسکین پرس. دکتر نیکلز همچنین یک مجری مکرر و مباحث مربوط به مقالات حرفه ای در انجمن های ملی و بین المللی دانشگاهی بوده است. وی یک ستون نویس سابق مالی برای مجله تجارت و تجارت اورنج کانتی در مجله تجارت بوده است. پروفسور نیکلز نویسنده متن اقتصاد و بیش از 45 مقاله است. دکتر نیکلز از تلویزیون نقل شده است ، و در چندین روزنامه و مجله مانند وال استریت ژورنال ، USA Today ، نیویورک تایمز ، ثبت نام اورنج کانتی ، هفتگی بارون ، مجله سهام و کالاها و لس آنجلس تایمز. وی میهمان دعوت شده در رادیو KNX 1070 ، KTLA کانال 5 ، تلویزیون فاکس ، CNBC و به عنوان رئیس اصلی کنفرانس ملی دفتر دولتی آمار در پکن ، چین بوده است. پروفسور نیکلز دریافت کننده جایزه تدریس برجسته هاوارد A. وایت در دانشکده تجارت و مدیریت Graziadio Pepperdine بود.

دکتری نلسون گرانادوس ، استادیار سیستم های اطلاعاتی در دانشکده تجارت و مدیریت Graziadio در دانشگاه Pepperdine است. وی دکترای خود را در علوم اطلاعات و تصمیم گیری ، M. S دریافت کرد. در اقتصاد کاربردی و MBA از دانشگاه مینه سوتا. تحقیقات وی در مورد شفافیت بازار جوایز متعددی دریافت کرده است ، از جمله استادی جولیان 2007-2009 ، "بهترین انتشار سال" توسط محققان ارشد زمینه سیستم های اطلاعاتی و "بهترین مقاله سال 2006" که توسط مجله اعطا شده استبرای انجمن سیستم های اطلاعاتی. کار وی در چندین مجله IS ، از جمله سه ماهه MIS ، تحقیقات سیستم های اطلاعاتی ، مجله سیستم های اطلاعات مدیریت و سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری ظاهر شده است. تحقیقات وی همچنین در رسانه های خبری برتر مانند وال استریت ژورنال و Financial Times ظاهر شده است. او پیش از تحصیلات دانشگاهی خود به عنوان مدیر درآمد هواپیمایی در ژاپن ، ایالات متحده و اروپا مشغول به کار بود و همچنین مدیر محصول سیستم های سازمانی در IBM کلمبیا بود.