امنیت بدهی چیست؟تعریف ، انواع و نحوه سرمایه گذاری

جیسون فرناندو یک سرمایه گذار و نویسنده حرفه ای است که از مقابله و برقراری ارتباط با مشکلات پیچیده تجارت و مالی لذت می برد.

گوردون اسکات به مدت 20+ سال یک سرمایه گذار فعال و تحلیلگر فنی اوراق بهادار ، آینده ، فارکس و پنی سهام بوده است. وی عضو هیئت بررسی مالی سرمایه گذاری Investopedia و نویسنده سرمایه گذاری برای پیروزی است. گوردون یک تکنسین بازار منشور (CMT) است. او همچنین عضو انجمن CMT است.

امنیت بدهی چیست؟

امنیت بدهی ابزاری بدهی است که می تواند بین دو طرف خریداری یا فروخته شود و شرایط اساسی را تعریف کند ، مانند مبلغ مفهومی (مبلغ وام گرفته شده) ، نرخ بهره و سررسید و تاریخ تجدید.

نمونه هایی از اوراق بهادار بدهی شامل اوراق قرضه دولتی ، اوراق بهادار شرکت ، گواهی سپرده (CD) ، اوراق قرضه شهرداری یا سهام ترجیحی است. اوراق بهادار بدهی همچنین می تواند به صورت اوراق بهادار وثیقه ، مانند تعهدات بدهی وثیقه (CDO) ، تعهدات وام مسکن وثیقه (CMO) ، اوراق بهادار تحت حمایت وام صادر شده توسط انجمن ملی وام مسکن دولت (GNMA) و اوراق بهادار صفر کوپون ارائه شود.

امنیت بدهی

غذای اصلی

• اوراق بهادار بدهی دارایی های مالی است که به صاحبان آنها اجازه می دهد تا از پرداخت بهره استفاده کنند.
• بر خلاف اوراق بهادار سهام ، اوراق بهادار بدهی نیاز به وام گیرنده برای بازپرداخت وام اصلی دارد.
• نرخ بهره برای امنیت بدهی به اعتبار درک شده وام گیرنده بستگی دارد.
• اوراق قرضه مانند اوراق قرضه دولتی ، اوراق بهادار شرکت ، اوراق قرضه شهرداری ، اوراق وثیقه و اوراق قرضه صفر کوپن ، یک نوع مشترک از امنیت بدهی است.

اوراق بهادار بدهی چگونه کار می کند

امنیت بدهی نوعی دارایی مالی است که وقتی یک طرف پول به دیگری وام می دهد ایجاد می شود. به عنوان مثال ، اوراق بهادار شرکت ها اوراق بهادار بدهی است که توسط شرکت ها صادر شده و به سرمایه گذاران فروخته می شود. سرمایه گذاران در ازای دریافت تعداد از پیش پرداخت سود ، به همراه بازگشت مدیر خود در تاریخ سررسید اوراق ، به شرکتها وام می دهند.

از طرف دیگر اوراق قرضه دولتی اوراق بهادار بدهی است که توسط دولت ها صادر شده و به سرمایه گذاران فروخته می شود. سرمایه گذاران در ازای پرداخت بهره (به نام پرداخت کوپن) و بازگشت مدیر آنها پس از سررسید اوراق قرض ، به دولت وام می دهند.

اوراق بهادار بدهی همچنین به عنوان اوراق بهادار با درآمد ثابت شناخته می شود زیرا آنها جریان ثابت درآمد را از پرداخت بهره خود ایجاد می کنند. بر خلاف سرمایه گذاری سهام ، که در آن بازده به دست آمده توسط سرمایه گذار به عملکرد بازار صادرکننده سهام بستگی دارد ، ابزارهای بدهی تضمین می کنند که سرمایه گذار بازپرداخت مدیر اولیه خود را دریافت می کند ، به علاوه یک جریان از پیش تعیین شده از پرداخت بهره.

البته این ضمانت قراردادی به معنای این نیست که اوراق بهادار بدهی بدون ریسک است ، زیرا صادرکننده امنیت بدهی می تواند ورشکستگی یا پیش فرض توافق های خود را اعلام کند.

خطر اوراق بهادار بدهی

از آنجا که وام گیرنده از نظر قانونی برای انجام این پرداخت ها ملزم است ، اوراق بهادار بدهی به طور کلی در مقایسه با سرمایه گذاری های سهام مانند سهام ، نوعی سرمایه گذاری کم خطر در نظر گرفته می شود. البته ، مانند همیشه در سرمایه گذاری ، خطر واقعی یک امنیت خاص به ویژگی های خاص آن بستگی دارد.

به عنوان مثال ، شرکتی با ترازنامه قوی که در یک بازار بالغ فعالیت می کند ، ممکن است کمتر از یک شرکت نوپا که در یک بازار نوظهور فعالیت می کند ، در بدهی های خود پیش فرض کند. در این حالت ، احتمالاً به شرکت بالغ رتبه اعتباری مطلوب تری توسط سه آژانس مهم رتبه بندی اعتبار داده می شود: Standard & Poor's (S& P) ، شرکت Moody (MCO) و Fitch Ratings.

با توجه به مبادله عمومی بین ریسک و بازده ، شرکت هایی با رتبه بندی اعتباری بالاتر معمولاً نرخ بهره کمتری را در اوراق بهادار بدهی خود و برعکس ارائه می دهند. به عنوان مثال ، از 29 ژوئیه 2020 ، شاخص های بلومبرگ بارکلیز از بازده اوراق قرضه شرکت های آمریکایی نشان داد که اوراق قرضه شرکت های دارای امتیاز دو برابر متوسط سالانه 1. 34 ٪ ، در مقایسه با 2. 31 ٪ برای همتایان دارای سه گانه B.

از آنجا که رتبه Double-A نشانگر ریسک درک شده کمتری از پیش فرض اعتبار است ، این حس را دارد که شرکت کنندگان در بازار مایل هستند در ازای این اوراق بهادار کم خطر ، بازده کمتری را بپذیرند.

اوراق بهادار بدهی در مقابل اوراق بهادار سهام

اوراق بهادار سهام بیانگر ادعای درآمد و دارایی های یک شرکت است ، در حالی که اوراق بهادار بدهی سرمایه گذاری در ابزارهای بدهی است. به عنوان مثال ، سهام یک امنیت سهام است ، در حالی که یک اوراق قرضه امنیت بدهی است. هنگامی که یک سرمایه گذار اوراق قرضه شرکتی را خریداری می کند ، آنها اساساً وام شرکت را وام می دهند و حق دارند بازپرداخت اصلی و بهره را به اوراق قرضه بازپرداخت کنند.

در مقابل، وقتی شخصی سهام یک شرکت را خریداری می کند، اساساً بخشی از شرکت را خریداری می کند. اگر شرکت سود کند، سرمایه گذار نیز سود می کند، اما اگر شرکت ضرر کند، سهام نیز ضرر می کند.

در صورت ورشکستگی یک شرکت، قبل از سهامداران به دارندگان اوراق قرضه پرداخت می کند.

نمونه ای از اوراق بهادار بدهی

اما اخیراً با استفاده از وام مسکن از بانک خود خانه ای خریداری کرده است. از دیدگاه اِما، وام مسکن نشان دهنده تعهدی است که او باید با پرداخت منظم بهره و اصل پرداخت، به آن پرداخت کند. با این حال، از منظر بانک او، وام رهنی اما یک دارایی است، یک وثیقه بدهی که به آنها اجازه می دهد جریانی از سود و پرداخت اصل را دریافت کنند.

مانند سایر اوراق بهادار بدهی، قرارداد وام مسکن اما با بانکش، شرایط کلیدی وام مانند ارزش اسمی، نرخ بهره، برنامه پرداخت و تاریخ سررسید را تعیین می کند. در این مورد، قرارداد شامل وثیقه خاص وام، یعنی خانه ای است که او خریداری کرده است.

بانک Emma به عنوان دارنده این اوراق بدهی، این گزینه را دارد که یا به نگهداری دارایی ادامه دهد یا آن را در بازار ثانویه به شرکتی بفروشد که ممکن است دارایی را در قالب یک تعهد وام مسکن وثیقه (CMO) بسته بندی کند.

Investopedia از نویسندگان می خواهد که از منابع اولیه برای پشتیبانی از کار خود استفاده کنند. اینها شامل اوراق سفید، داده های دولتی، گزارش های اصلی و مصاحبه با کارشناسان صنعت است. ما همچنین در صورت لزوم به تحقیقات اصلی از سایر ناشران معتبر ارجاع می دهیم. شما می توانید در مورد استانداردهایی که در تولید محتوای دقیق و بی طرفانه در خط مشی ویراستاری خود دنبال می کنیم، بیشتر بیاموزید.

پیشنهاداتی که در این جدول نشان داده شده است از شراکت هایی است که Investopedia از آنها غرامت دریافت می کند. این جبران ممکن است بر نحوه و مکان ظاهر شدن فهرست‌ها تأثیر بگذارد. Investopedia شامل همه پیشنهادات موجود در بازار نمی شود.